Śpieszmy się kochać ludzi...

                     Jake Thacker/unsplash.com                   

Wiele razy zamykając oczy, zastanawiałam się czy obudzę się ze snu, czy przeżyje kolejny dzień... Ile pięknych chwil byłoby można stracić odchodząc ze świata właśnie teraz... Życie jest bardzo nieprzewidywalne, a każdy wschód słońca tworzy nową historię. Każdy nowy dzień uczy nas czegoś nowego, wszelaki upadek pokazuje jak
silni jesteśmy. Dla niektórych czas stanął w miejscu, a choroba zabrała wszystko co mieli, w tym własne życie. Zawładnęła naszym ciałem tak, że zabrakło nam tlenu by móc swobodnie oddychać... W życiu to MY piszemy swój własny scenariusz, nie pozwólmy na to, by ktoś napisał nam zły tekst!!! Kochamy ludzi.... Niektórzy bliscy osób, które odeszły, z bólem serca i łzami w oczach przyznają, że mieli za mało czasu, by pogadać przy głupiej "kawie" o wszystkim i o niczym... Czas nie tylko zabrał nam bliską osobę, ale też cząstkę nas, która już nigdy nie wróci. Nie ważne w jakie życie po śmierci wierzymy, już nigdy nie spojrzymy na nasze życie w ten sam sposób, po straceniu bliskiej osoby. Ścisk w sercu i łzy w oczach zostaną na wieki, każde przejście przez cmentarz stanie się uzależniające.... Z biegiem czasu zaczniemy mieć coraz większe wyrzuty sumienia, że nie było nas przy tej osobie, kiedy nas potrzebowała, kiedy nie miała do kogo się odezwać. Samotność jest jedną z najgorszych rzeczy jakie możemy otrzymać od losu. Każdy chce być kochany i móc obdarowywać miłością innych.... Niekiedy za późno to zrozumiemy, a czasu nie da się już cofnąć. Z dnia na dzień myśl, że już nigdy nie zobaczysz uśmiechu, nie usłyszysz głosu i nie będziesz mógł dotknąć kogoś kogo tak bardzo kochałeś, przytłoczy cię na tyle, że siedząc w pokoju patrząc się na ścianę zapomnisz o życiu, szczęściu, nie będzie się liczyć nic...

Część osób pozbiera się kilka dni po śmierci, inni zaś będą zbierać się do kupy latami. Duszący strach i ból zapierający dech w piersiach... Tyle zła nas otacza zbyt prędko idziemy do przodu i nie zauważamy najcenniejszych rzeczy, które mamy na wyciągnięcie ręki... Nie zauważamy problemów innych, którzy tak strasznie (niezasłużenie) cierpią. Otwórzmy oczy i "Śpieszmy się kochać ludzi, oni na prawdę szybko odchodzą. Nigdy nie wiadomo kiedy wypijemy z nią ostatnią kawę i zaśpiewamy pożegnalną piosenkę".  Tak niewiele potrzeba gestów, by wywołać uśmiech na twarzy zupełnie obcej osoby. Każdy z nas ma uczucia, każdy z nas popełnia błędy, niestety nie wszystko można wybaczyć... Powinniśmy w pierwszej kolejności pielęgnować relacje z najbliższymi, gdy każda poboczna znajomość, przyjaźń, związek przestanie istnieć, Ci najbliżsi, rodzina, pomimo kłótni zawsze zostanie! Nie bądźmy dla siebie wrogami... Obdarowujmy się szacunkiem, lojalnością i ciepłem... Kiedyś możemy żałować, że zostawiliśmy kogoś w cierpieniach. Miejmy "WIELKIE" serce dla wszystkich, mimo że mielibyśmy dostać później za to po dupie. Przy tym wszystkim pamiętajmy żeby pozostać sobą... Nie bądźmy zamknięci na ludzi, a przede wszystkim na rodzinę... Z rodziną co prawda "najlepiej na zdjęciu", ale jeśli coś stanie na przeszkodzie by dalej żyć, wypadało by aby nikt nie udawał że sie nie zna, tylko w jakiś sposób spróbować wesprzeć. Nie musimy wszystkich lubić, ale błagam ZERO NIENAWIŚCI!!!!   Z biegiem czasu możemy bardzo żałować tego, że postąpiliśmy w taki sposób a nie inny, i że nie zdążyliśmy powiedzieć głupiego "Cześć" lub po prostu napić się kawy.